Expositie van PEK ‘CORONAPROEF’ nu online! De PEK tentoonstelling ‘Corona Proef’ is twee weken te zien geweest in De Kunstfactorij. Toen moest alles weer dicht. De PEK tentoonstelling is nog nooit zo actueel geweest, nu dus als online presentatie.
Corona bepaalt dit jaar een groot deel van het doen en laten van iedereen. Dat geldt ook voor beeldend kunstenaars. Als tegenwicht is er voor deze tentoonstelling gekozen voor een samenwerkingsconcept. Binnen de coronaregels heeft iedereen samengewerkt met een andere kunstenaar en verbinding gezocht. Even weg van je eigen eiland. Iedereen was vrij een partner in de kunst te zoeken, binnen of buiten PEK. Dat leverde bijzondere combinaties van werk op. Soms zelfs een gedeeld werk. Het werd daarmee een soort PROEF rondom CORONA. Bij de tentoonstelling is de podcast ‘KUNSTKABOUTER’ van Yoke Ferwerda een aanrader.
Overzicht kunstwerken:
Wij zijn op zoek gegaan naar verbinding tussen onze eigen disciplines, fotografie en ruimtelijk werk, waarbij we tot een totaalwerk wilden komen. Eerst was daar de steen, serpentijn, die uitgewerkt werd tot een vorm, waarop de ander reageerde met foto’s.
Met deze samenwerking wilden we onderzoeken hoe we beiden onze eigen interpretatie kunnen geven aan een en dezelfde portretfoto. We weten dat we qua schilderstijl erg van elkaar verschillen. Door deze verschillen ontstonden in feite twee totaal verschillende portretten. Het is boeiend om te zien hoe een kunstenaar de werkelijkheid op zijn eigen unieke wijze kan weergeven.
Nu is het tijd voor verandering, COVID-19 heeft ons leven op zijn kop gezet, dit moet een keerpunt zijn naar een duurzamere levensstijl.
It takes two to tango.
Wij hebben samen op de kunstacademie gezeten en kennen elkaar en onze verschillende kunststijlen dus al langer. Juist omdat wij zulk verschillend werk maken, leek het ons leuk om samen te werken. Wij hebben de eenheid dan ook niet gezocht in de vormgeving van de individuele kunstwerken, maar in de gekozen compositie. Beide kunstwerken lijken ergens naar te reiken, en op het moment dat ze bij elkaar komen loopt de diagonale lijn door. Ze zoeken als het ware een verbinding met elkaar. Met een kleine knipoog naar een bekend schilderij in de sixtijnse kapel.
De wereld draait door (2020) - Davitha van de Kuilen & Saskia Klok
In de samenwerking tussen Saskia en Davitha wisselden ze inspiratie uit in beeld. Op die manier hebben ze elkaars maakproces beïnvloed. Davitha: Als je in een bos, door de bomen naar het licht kijkt, is het alsof je door coulissen naar een lichtbron kijkt. De Lichtbron is hierin metafoor voor perspectief en hoop. Het donker staat voor de uitdagingen in het leven. Saskia: In wezen gaat dit werk over de relatie die de mens heeft met de natuur, die je ook wel schepping noemt. Mijn licht geeft geen hoop maar afleiding.
Dans, dans, dans met mij....een danse Macabre. Beide kunstenaars hebben affiniteit met modeltekenen en de dans. Vanuit dit perspectief is de combinatie van beide disciplines samengebracht. De grote grillige figuren verbeelden de mens als danser, waarbij de menselijke proporties door Freek Stoelwinder expressief vorm zijn gegeven. Mirjam Oskam heeft dat beeld gecomplementeerd in Oost-Indische inkt met getekende mensfiguren die tegengestelde bewegingen maken. Daardoor ontstaat er een nieuw bewegend speelse voorstelling die recht doet aan de titel. De zwevende vloerplaat met de daarop in verbondenheid geplaatste figuren, blijven binnen de vastgestelde corona-afstand van 1.5 m x 1.5 m x 1.5 m en symboliseren daarmee het verlangen naar aanraking en samenzijn.
Yoke was gegrepen door een foto van een hertje. Een hertje dat even later door de loerende wolf (goed kijken!) gegrepen zal worden. De kleuren van de krantenfoto en de sfeer pasten goed bij deze keramiek van Ingrid. Het uitgangspunt voor de samenwerking was ontstaan. Yoke schilderde het geschrokken hertje, in het licht van de koplampen. Ingrid maakte met deze keramiektechniek langwerpige (‘takken’) en bolvormige vormen (‘paddenstoelen’), passend bij het bos. In dat bos van Yoke komen de flarden en sponsachtige figuren van Ingrid weer terug. De roze lijnen verbinden de werken.
Lucht (2020) - Jacqueline Benedek & Arjan van Bruggen
Samenwerking van Arjan van Bruggen (fotograaf) en Jacqueline Benedek (sieradenmaker). Met lucht kan je verschillende dingen aanduiden: - even op adem komen in moeilijke tijden - adem voor voldoende zuurstof - bewegingsruimte - veilige zone. Lucht is iets wat bevochten moet worden, zeker om je “coronaproof” te voelen. Jacqueline heeft een eigen lifeline in de vorm van o.a. een pilletje per dag. De geregen pilstrips vormen een lijn. Arjan maakt zich op zijn beurt zorgen om de jeugd ten tijde van corona. Ze voelen zich beperkt en beroofd van hun net verworven vrijheden. Is een pilletje nu bescherming of juist een uitvlucht? Ppfffff…..
Uit het duister 6 (2020) Wilma Terlouw - van den Top
Verduistering (uit de serie Los van Ruimte en Tijd) (2020) - Julia Borsboom
Julia Borsboom en Wilma Terlouw - van den Top zijn gestart met een paneel en een doek van hetzelfde formaat. Het paneel is door beiden beschilderd en vervolgens is het doek daarop gelegd en ervan afgehaald. Zo ontstond een gezamenlijke basis: een doek voor Wilma en een paneel voor Julia met dezelfde kleuren en vormen in spiegelbeeld. Daarna hebben zij beiden deze ondergrond uitgewerkt op hun eigen manier. Wilma heeft de ondergrond bewerkt door heel veel lagen over elkaar heen te zetten en deels weer weg te vegen. Julia heeft haar paneel beschilderd met vlakken en lijnen en het glas gegraveerd met lijnen en vormen waartussen de onderste laag nog zichtbaar is. Zie je de overeenkomsten en de verschillen?
Wolk & Boot (2020) - Marian Mijnhardt & Ine Boeijen
Marian is een echte schilder met brede gebaren. Haar schilderijen hebben vaak een landschap als onderwerp. Ine maakt ruimtelijke objecten, van staal of hout. Het werk Wolk & Boot brengt de verschillende technieken samen, het landschap en object gaan een relatie met elkaar aan. Het bootje opgesloten in de vissenkommen benadrukt het beklemmende van de coronatijd. De wolk symboliseert het gevoel van ‘niet weten wat er te gebeuren staat’, een vage dreiging die ook weer zou kunnen oplossen. De zee verbindt de wolk en de boot.
Roland Aalbers (beeldend kunstenaar en pianist) en Maarten Hindriks (beeldend kunstenaar en architect) zijn gedreven geïnteresseerd in het wezen van ruimte. In samensprekingen hebben zij verkenningen gedaan, hetgeen resulteerde in een schilderij, compositie 78, en een film die passend geprojecteerd zou worden op een spieraam van dezelfde afmetingen. Door zo te doen zou het schilderij de waarneming van de film beïnvloeden en andersom. Helaas kon het projecteren van de film niet doorgaan. Daarvoor in de plaats maakt een kleine compositie deel uit van het “duobeeld”. “FRAMED” zou de titel kunnen zijn, niet alleen van het houten beeld, maar ook van de beide werken samen.
Omdat mijn moeder dezelfde "weerbarstige" tekenstijl heeft als ik, heb ik haar gevraagd dit schilderij samen te maken. We hebben wekelijks om beurten aan het doek gewerkt en zie hier dit is het geworden. Geïnspireerd door een tekening van Goya, toont het een stierengevecht, enerzijds wreed en gewelddadig, anderzijds amusement en plat vermaak voor het volk rondom. In de achtergrond, vervagend, een verzameling vogelplaatjes......
